Atrakcje

REZERWAT ŚCISŁY a dokładnie Obręb Ochronny Rezerwat – zajmuje najlepiej zachowaną część Puszczy Białowieskiej, położoną na północ od Białowieży, w widłach rzek Hwoźnej i Narewki, gdzie przebieg procesów zachodzących w lesie nie jest regulowany lub modyfikowany przez człowieka.
Przede wszystkim polecamy najcenniejszy fragment Puszczy Białowieskiej czyli mówiąc najprościej; "Rezerwat Ścisły" BPN. Nie jest to las zwykły jaki dziś znamy z innych rejonów Polski i Europy. Wielu obcokrajowców odwiedzających nasz kraj wybiera spośród kilku najciekawszych miejsc w Polsce a nawet w Europie właśnie ten las; Obszar Ochrony Ścisłej BPN (a zaraz po nim np. KrakówJ). To właśnie ten fragment puszczy został uznany przez UNESCO za Obiekt Dziedzictwa Światowego. Ten dziś już wyjątkowy las jest reprezentatywny dla dawnej Europy, jaki porastał przed wiekami nasz kontynent zanim nie zmieniła tego cywilizacja.

Wyjątkowość tego lasu jest ogromna, a to za sprawą naturalnych procesów jakie tam zachodzą bez „pomocy” człowieka. Ten las nigdy nie był posadzony ludzką ręką a więc drzewa nie rosną tu w rzędach. Chronione są tu całe procesy a nie tylko drzewa, czy tylko wybrane gatunki. Od razu da się zauważyć mnóstwo rozkładającego się drewna, które ma prawo „posprzątać” tylko natura. Dzięki temu w tym fragmencie puszczy zachowała się największa jej bioróżnorodność. Możemy tu dostrzec gatunki charakterystyczne dla prastarych lasów Europy np. dzięcioł białogrzbiety, dzięcioł trójpalczasty, muchołówka mała, sóweczka, czy też grzyby związane z martwym drewnem, które wyginęły już dawno w innych lasach Europy. Nie mniejszą atrakcją cieszą się ślady pradawnej działalności człowieka, które z pomocą doświadczonego przewodnika można dostrzec.

Zwiedzając ten obszar nie nastawiajmy się na łatwe spotkanie z dużym zwierzęciem. No chyba, że na indywidualnej wycieczce o świcie. To jest po prostu sekret puszczy co pozwoli nam zaobserwować podczas danej chwili.

Wstęp do Obręb Ochronny Rezerwat tylko z licencjonowanym przewodnikiem BPN. Bilety wstępu kupowane są zazwyczaj po rozpoczęciu wycieczki we wskazanym miejscu przez przewodnika. Możliwość zwiedzania indywidualnie lub w grupach ze względu na komfort zwiedzających maksymalnie do 10 osób. w wypadku wyjscia na trase specjalistyczną ilośc osob jest w grupach PTTK ograniczona do 6-miu. ZAMÓW PRZEWODNIKA.
Największą atrakcją OOŚ jest wielka rozmaitość krajobrazów leśnych i bardzo duża liczba drzew o potężnych rozmiarach. Jest to najcenniejsza część Białowieskiego Parku Narodowego, w której zachowały się najstarsze drzewostany Puszczy Białowieskiej. Wstęp na teren tego obszaru jest dostępny dla turystów będących w towarzystwie licencjonowanego przewodnika
REZERWAT POKAZOWY ŻUBRÓW – rezerwat stanowi wydzieloną część Białowieskiego Parku Narodowego. Można w nim obejrzeć żubry, łosie, jelenie, sarny, dziki, wilki, koniki leśne, żubronie (mieszańce żubra z bydłem domowym).
MUZEUM PRZYRODNICZO – LEŚNE BIAŁOWIESKIEGO PARKU NARODOWEGO – wystawa przedstawia florę i faunę Białowieskiego Parku Narodowego; organizowane też są wystawy czasowe. Muzeum znajduje się na terenie Parku Pałacowego a wstęp jest możliwy w małych grupach max. 8-osobowych i w towarzystwie licencjonowanego przewodnika.
PARK PAŁACOWY – jest wydzieloną enklawą Białowieskiego Parku Narodowego. Park w typie ogrodu angielskiego założony pod koniec XIX w. Na wzgórzu stał pałac rosyjskich carów, którzy przyjeżdżali tu na polowania. Dla osiągnięcia szybszego efektu posadzono w parku od razu starsze drzewa.

Na dnie doliny rzeki Narewki płynącej u podnóży parkowego wzgórza wykopano stawy, które urozmaicają krajobraz Parku. Na terenie Parku znajduje się szereg budynków z końca XIX w. oraz. obelisk upamiętniający łowy Augusta III Sasa w 1752 roku oraz najstarszy drewniany budynek w Białowieży czyli zabytkowy dworek z 1845 r. – obecnie siedziba Ośrodka Edukacji Przyrodniczej BPN-u. gdzie również można skorzystać z kafejki internetowej.
MIEJSCE MOCY - ścieżka przyrodnicza utworzona w 1996 r. Nazwa pochodzi od używanego w radiestezji określenia dla obszarów o pozytywnym promieniowaniu. W Puszczy jest kilka takich miejsc. To - położone w oddziale 495 B jest najlepiej poznane i specjalnie przygotowane dla turystów i wszystkich tych, których interesuje przeszłość. Wg niektórych badaczy są przesłanki, aby uznać ten obszar za miejsce kultu Prasłowian, bądź kultur przedsłowiańskich. Jedna z puszczańskich legend mówi o miejscu tajemnym, w którym zbierali się wtajemniczeni, by wykorzystując moc własną i kamieni specjalnie ułożonych w krąg odganiać złe moce i wszelkich wrogów. Przy ścieżce rośnie wiele drzew o ciekawym kształcie. Obficie występuje tu głóg oraz dzika jabłoń - wg niektórych badaczy jest to dowód na to, że funkcjonowało tu okresowe obozowisko pasterzy wypasających w XIX w. bydło w lesie.
UROCZYSKO STARA BIAŁOWIEŻA – w miejscu dawnej osady puszczańskiej grupa pomnikowych dębów noszących imiona polskich królów i książąt litewskich związanych z dziejami Puszczy Białowieskiej zwana SZLAKIEM DĘBÓW KRÓLEWSKICH (długość ścieżki ok. 500 m). Wg legendy, miejsce to związane jest z pierwszym książęcym czy też królewskim dworem w Puszczy, a najstarsze dęby posadzone były prawdopodobnie jako święte drzewa Litwinów.
KŁADKA „ŻEBRA ŻUBRA” – pierwsza leśna ścieżka została wybudowana w latach 1978-1980 wg projektu leśniczego Jacka Wysmułka. Rosną przy niej pomnikowe drzewa. Ścieżka biegnie głównie przez podmokłe lasy oraz dawne zarastające łąki w dolinie Narewki. By ułatwić przejście wybudowano groble i kładki. W uroczysku Knihiniówka znajduje się niewielka wiata. Ponieważ ścieżka prowadzi przez lasy gospodarcze, poznać można różne metody zagospodarowania lasu i czynnej przyrody w tak różnych warunkach przyrodniczo-leśnych. Na uwagę zasługują zabiegi służące uzyskaniu naturalnego odnowienia drzew oraz ich pielęgnacji – pierwsza taka powierzchnia jest przy wejściu na ścieżkę od strony Białowieży.
CERKIEW POD WEZWANIEM ŚW. MIKOLAJA CUDOTWÓRCY - Wyświęcenie nowej cerkwi, uznanej w końcu XIX wieku za najpiękniejszą w całej grodzieńskiej guberni, nastąpiło 22 stycznia 1895 r. (według starego stylu). Aktu wyświęcenia dokonał biskup litewski i wileński Hieronim. Cerkiew zbudowano z czerwonej cegły, wyrabianej na miejscu przez sprowadzonego z Górnego Śląska Niemca Juliusza Karola Millera . Posadowiono ją na fundamencie z ciosanych kamieni wyszukanych i zwiezionych z Puszczy Białowieskiej. Świątynię zwieńczyły dwie kopuły, z których jedną przeznaczono na dzwonnicę. Do pokrycia dachu użyto blachy pomalowanej na czarno. Ikonostas, wykonany z chińskiej porcelany, sprowadzono z Petersburga (obecnie jest to jedyny tego typu zabytek w Polsce). Ostatecznie prace przy budowie i wystroju ukończono w 1897 r., przed wizytą w Białowieży cara Mikołaja II.
KOŚCIÓŁ KATOLICKI POD WEZWANIEM ŚW.TERESY –Białowiescy katolicy zostali zdziesiątkowani przez władze carskie po Powstaniu Listopadowym, do którego włączyli się strażnicy leśni. Po zabraniu kościoła w Narewce na cerkiew w 1866 r. Białowieża została włączona do parafii w Szereszewie. Dopiero po odzyskaniu przez Polskę niepodległości zaistniały warunki do utworzenia parafii w Białowieży. Pierwszym duszpasterzem (od 1924 r.) i organizatorem parafii był ks. Józef Dowgiłło. Nabożeństwa odprawiano najpierw w kaplicy urządzonej w dawnym pałacu carskim. W 1927 r. rozpoczęto budowę kościoła w stylu neorenesansu polskiego według projektu arch. Borysa Zinserlinga z Warszawy. Świątynię konsekrował 15 X 1934 r. abp metropolita wileński Romuald Jałbrzykowski. Nie była ona jeszcze wykończona i brakowało funduszy na dalsze prace. Dopiero od lat 70-tych minionego wieku trwały prace wykończeniowe i remontowe. Wprowadzono wówczas wiele elementów "korzenioplastyki". W 2007 r. zainstalowane zostały 17-głosowe organy, pochodzące z Norymbergi.